در واقع معمار، مانند همه افراد دیگر، فکر و اندیشه ای دارد ولی با این تفاوت که می تواند فکر خود را در کالبد سبک زندگی آدمی به عرصه ظهور برساند. تفاوت معماران نیز در قدرت فکر، و همچنین توانایی آنان برای تحقق بخشیدن به آن است. اندیشه معمار باید پایدار و دارای نوآوری و با رویکرد بهینه سازی و دوری از تبذیر و هدایتگر انسان به سمت کمال باشد.
معماری در انتخاب رنگ و شکل و مصالح و فرم خلاصه نمیشود بلکه معمار میتواند حتی چگونگی عملکرد یک فضا را بازآفرینی کند و کیفیت زندگی و سبک زندگی انسان را ارتقا بخشد و با توجه به اینکه سبک زندگی از جهان بینی آدمی نشأت میگرد بنابراین معمار باید در همه ابعاد به رشد توانایی ها و تهذیب نفس برسد تا بتواند اثری از خود به جا بزارد که به جای خود نمایی و تبرج باعث رشد و تعالی جوامع بشری و انسانها باشد